What do i get?

I don't know how to start this post! I don't know what kind of douchebags do I choose for friends. So here's how it goes, I want to go to Baguio. My friend and I has already planned this but there is one thing left unfixed; my schedule. You see, my rest days are on Sundays and Mondays and the trip is scheduled for Saturday and Sunday, I need to find someone to stand in my place so I can properly file my leave. I was expecting my ever reliable friend to do so for me, but guess what? He did not! I am just so annoyed because he is doing this for his crazy boyfriend who, I forgot to mention, recently dumped him because he had a schizo mind! Fuck that! With all of these that happened, he would still rather go there than to delay that for a few hours so he can stand in for me! Fuck that! I may not understand the real mechanics of love but i do understand the mechanics of friendship very well. I am not shoving these thing up his face because I know that it is wrong but hey! This is the first time that I am asking for such a favor1 I am not asking him to cancel his trip, I am just asking him to delay it for a few hours; this may be too much to ask for him but can't I just ask this for a single time? This would be my first time laying a foot on Baguio land and he knows this and he can't even fucking compromise! I hate it! I fucking hate it! I always give him the favors he is asking for and this is just a single favor I am asking for and this is what I get? I will kneel in front of him if that is what he wants, I will do anything he wants me to do; I am this much desperate to have Saturday taken off of my schedule! So this is what I get for all the things I have done. Great! Just fucking great!

Pink Eye Graphics & Pink Pictures

Ako yung tipo nang tao na laging inaasahan ng lahat na may sagot sa lahat ng maisip nilang itanong. OO! Bookworm ako, mahilig magbasa ng libro, mahilig maghanap ng trivia sa net at kung anu anu pang kaalaman. Knowledge is power, naniwala ako kay Ernie baron (sumalangit nawa) nung sinabi nya yan. I proved it to be very true and very useful. para akong computer, pwede mong iprogram ang gusto mong ipagawa sa akin, as long as hindi yan math, siguradong pulido ang pagkagawa ko diyan may mga extras pa na mas magpapaganda sa buong project. Magyayabang na ako kasi totoo naman tsaka blog ko naman ito; totoong MATALINO AKO! Kahit nung bata pa ako, lagi akong teacher's pet, hindi dahil sip sip ako kundi dahil naaliw sila sa katalinuhan ko, effortless. Maasahan ako ng teacher ko na magrecite sa bawat lesson (except math) lalo na kung lahat ng classmate ko nag give up na na itry sagutin yung mga tanong nya. Pag nageexam noong nagaaral pa ako, hindi ako nagrereview, kung ano lang ang naintindihan ko na tinuro ng teacher yun na yun. Hindi rin ako nag nonotes kasi istorbo lang yan sa pakikinig ko sa teacher ko. Hindi ako nahirapan mag-aral ever, yun ang bagay na pinakagusto kong gawin sa buhay ko. I love learning things and I never get tired of it.

Pag may nanghihingi sa akin ng advice tungkol sa kahit anong bagay, hindi ko kailangan isipin kung ano ang ibibigay ko, kinekwento pa lang nya yan, naiisip ko na isasagot, natapos ko na nga yung kwento nya sa utak ko eh. I am not trying to do this, normal sa akin ito. Wala akong magagawa kung ayaw mo maniwala pero ganyan talaga ako, may sa manghuhula; nahuhulaan ko na ang kakalabasan ng bagay ayon sa mga naikwento at naobserbahan ko na. Hindi ko na kasalanan na kaya icorrelate ng utak ko ang previous experiences ko, ng ibang tao, ng present circumstances, statistical data, para mag predict ng mga magiging outcome ng mga bagay bagay. It comes naturally...for me.

Dati, hindi ko alam na hindi pala lahat ng tao kasing talino ko, ang alam ko dati, ang nagagawa ko, nagagawa din ng ibang tao, kasi halos nakakasabay naman sila sa akin eh. Ang ipinagkaiba pala nila sa akin; sagad na nila yun, sa akin, normal lang, kaya ko pang mag effort para sa full effect, sila, wala na maibubuga pa, kahit anong pilit hanggang dun na lang. Even I don't know how far can i go, cause i never needed to, normal na bagay pa lang na ginagawa ko, nahihirapan na sila pantayan. Praktikal ako, hindi ko papagurin ang sarili ko para lang sukatin kung hanggang saan ako. Kung eeffort man ako gusto ko yung may silbi, hindi para manukat lang, corny yun. I never needed to push my self to impress anybody, cause they already are and i do it without even batting an eyelash.

I have great people skills. Mabulaklak daw ang aking dila sabi ng nanay ko. I have a sweet tongue. Malakas ang convincing powers ko. pag nakikipagusap ako sa tao, I don't swoon them with looks, i swoon them with personality and verbiage. Magaling ako makipagrelate sa kahit sino. Para akong tubig, kahit san mo ilagay i take up the shape of my container. Don't get me wrong, hindi ako plastik na tao, nagkataon lang na alam ko kung papaano i-rub ang different people the right way. I am a people pleaser; kahit sino naaaliw kausap ako and I mean kahit sino and again, I do it normally, I do not do it on purpose. I love learnig kaya para sa akin ang pakikipagusap sa kahit na sinong tao ay form of educating myself and i believe it makes me grow; I hope I help them grow too.

Ang mahirap sa pagiging matalino, know-it-all, walking encyclopedia ay pag ako na ang nahihirapan. Hindi ako magaling sa math, sumpa sa buhay ko yan eh. Pinagtatawanan nila ko pag nalalaman nilang di ako magaling jan. Pag ako na yung may problema, wala nang makatulong, hindi dahil ayaw nila; sadyang di lang talaga nila kaya. Hindi nila maibigay ang uri ng sagot na nais ko, mas malalim sa ibinibigay nila, katulad ng binibigay ko sa kanila pag kailangan nila ng tulong, kaso mahirap maghanap ng katulad ko, may 2 pa lang ako nakilala at naging kaibigan ko sila.

Maraming tao ang feel na feel na umasa sa akin kasi magaling daw ako (sa lahat! ahihihi!). Feel na feel nila na sa akin itanong lahat, ikonsulta lahat. Strong din ang personality ko kaya lagi din sila sumasandal sa akin for emotional support. Minsan kinocorrect ko sila na hindi ako strong sadyang kaunti lang ang emotions ko. i am very logical and analytic kaya hindi masayadong nagmamatter sa akin ang feelings, they're crappy anyways (bitter). Pero minsan may mga pagkakataon pa din naman na ako ang nangangailangan ng suporta. Paano pag ako na ang kailangan umasa? Paano pag ako naman ang gustong sumandal? Paano kung dumating ang panahon na tumulo din ang luha ko? Pwede kaya ako umasa? Sumandal? Umiyak? Sa kanila? Minsan kasi nanghihina din ako eh.

" The problem with you being smarter and stronger is because everybody seems dumber and weaker"

ewan

Pink Eye Graphics & Pink Pictures

pano ba kasi mag add ng banner! can someone help me? anyone?

Long enough. Deep enough.

Masyado akong mapili sa mga bagay na binibigyan ko ng pansin. Praktikal akong tao, kung walang silbi ang isang bagay/tao sa akin, wala akong pakialam, kahit gulungan pa yan ng trak! Ito ang dahilan kung bakit parang hindi yata ako marunong magmahal; akala ko alam ko na yang salitang yan pero, uhm, hindi pa pala. Madalas akong magka-crush sa kung sino sino na lang, pakitaan lang ako ng konting bait, konting ngiti, pag pogi, pag maganda katawan, pag matalino, pag mayaman; ayun crush ko na, at heto pa, pwedeng isa lang sa mga yan ang meron siya, pag all of the above, e 'di mas winner. Seryoso, kahit sino na mapalapit sakin na lalaki, at one point nagkacrush ako, vulnerable ako sa ganyan eh, akala ko nga lagi, naiinlab na ko, yun pala hindi pa. I'm still far from experiencing that wonderful feeling. Don't get me wrong, hindi naman ako anti-love. Hindi pa lang siguro dumarating yung panahon na mararamdaman ko yun. There was this one time, nagkacrush ako sa kaopis ko na itago na lang natin sa initials na JG. Super bait ng taong ito, super cute, super tangkad, lahat na yata ng super nasa kanya na. Meron lang dalawang problema sa taong ito, una, medyo mayabang; at pangalawa, medyo walang modo. Natitiis ko naman yung mga flaws niya eh, akala ko talaga minahal ko na siya, kasi halos iyakan ko na yun, well, di ko na nga matandaan, pero parang iniyakan ko na yun eh, kasi hindi naman niya ako gusto. Matagal din ako nagpakabaliw sa kanya, mga mag iisang buwan din yun. On the third week of my being love-drunk, ayun, nakilala ko si L, ang bago kong mahal. Parang bagyo lang yung akala kong pagmamahal ko kay JG, dumating na malakas na ulan at hangin tapos bigla na lang huminto, hindi man lang ako umabot sa puntong umambon muna bago tumigil. Tulad din ng isang bagyo, lumipat sa ibang lugar ang wetness ko, napunta kay L. Cute si L, chinito, inchik; tunay na inchik, may chinese name pa nga siya eh. Mabait din si L, mas mabait kay JG, mas galante kay JG, mas may finesse kay JG. I thought the change of heart was caused by his better attributes, per as usual, mali na naman ako. Dumating si R...alam mo na yun, lumipat ang mata ko sa kanya, he's not even at par with JG pero muka siyang masarap sa kama. lahat sila may expiry date ang pagkacrush ko; isang buwan, hanggang ngayon ganyan ako, lahat ng nagugustuhan ko at "minamahal" ko isang buwan lang, nagwiwither na yung feelings. Ewan ko kung bakit, ang sigurado ko wala sa kanila yung problema, nasa akin. Pwede akong humanap ng isang libo't sang dahilan para sisihin sila sa pagkawala ng feelings ko pero alam ko sa sarili ko na nasa akin ang problema. Hindi ko alam kung bakit ganito ako ngunit nakakasiguro ako na masaya ako sa ganito, walang hang-ups, walang sakit, wala naman siguro akong nasasaktan. No one can convince me that i can have someone fall that hard in a month, cynic na kung cynic pero sa alam ko walang ganun kasi ako hindi. Sabi ng isa kong friend na psychologist baka daw ito ay sanhi ng subconscious mind ko na umiwas sa sakit dahil baka subconsciously takot akong masaktan at magmahal. Siyempre bilang isang dakilang call center agent, may rebuttal ako:

"I just don't think I met the one that will make me fall long enough, deep enough, for more than a month"

Siguro sa susunod dalawang buwan naman diba? ;)

ang drayber ko

Nakakaloka ang araw na ito! Nagsabay kasi kami ng friend ko papasok sa opis, aun, xa nag nagdrive, asus! She embodied the female driver cliche to teh extreme! Grabe, okay lang yung bagal pero super mapagbigay, super ingat! NowI understand why she gave as much as 2 hours of allowance para sa travel time, considerign na hindi naman kami magsasakay ng pasahero along the way unless he si super cute, pero under negotiation pa naman yun. Shedoes not want to take anyrisk, I understand it is for teh greater good pero grabe naman na yata yun, in life, you take risks and move forward or you stay safe and not move at all. Just like any investment, the greater the risk, the greater the gain and loss. Life si always a fair playing field, what matters is on which side will you take part. Nung isang araw naglalakas ako sa mall, tapos may nakita akong super gandang damit. I don't know if they have a size 0 shirt of that same style, kasi medyo mahirap maghanap ng ganung size but still, I went inside the store and asked, so, there, they have a size zero, super saya ko lang. i did not even fit the shirt, kasi nga, alam ko na ang size ko matagal na. Same with life, if you do not try you will most likely never know unless super chismosa ka. What freaks me out the most i that we are runnign at 60kph and she beeps out on every pedestrian on the street which isapproximately 10 meters away from us. It was very funny! She shouldnt even be doing that at 5 meters but there she is, honking like there is no tomorrow! Finally we arrived at the office, safe and sound. Nagsisisigaw pa kami na we are soooo alive. This makes me think, that sometimes doing it slowly but surely would benefit nonetheless, impatient people like me should learn that lesson. The shirt? when i went home, i tried it on only to find out that it was too small. I gained a few and i did'nt care enough to see how it fits on the store; ayun, binigay ko na lang sa utol ko. Asar!